یک قطعه کوتاه از کتاب "برای دخترم نفس":
دخترم یادت باشد
بعضی آدم ها رانمی شود دوست نداشت
آمده اند تا دنیای سیاه و سفیدت را همرنگ لبخندشان کنند.
و به تو بفهمانند که دنیا هنوز جای خوبی است برای نفس کشیدن
حتی اگر تمام عمرت را بگردی هم دلیل دوست داشتنی بودنشان را پیدا نمی کنی
نه با عطر خاصی به لحظه های تنهایی ات هجوم می آورند و نه توقعی در مهربانیشان هست
اما طور عجیبی هستند.
انگار آفریده شده اند تا دوستشان داشته باشیم
تا مهربانی کنند و برای ثانیه ثانیه ی نبودنشان حسرت و دلتنگی به بار بیاورند
این ها همان آدم هایی هستند که فراموش کردنشان حتی از ضعیف ترین حافظه ها هم بر نمی آید
همان هایی که حتی اگر سال ها بگذرد از این دیدار باز هم به گوشه ای از تنهایی ات سرک می کشند و می شوند دلیل کوچک خوشبختی....
این آدم ها را نمی شود دوست نداشت ،چون برای دوست داشته شدنند!!!